गजल पहिले मुरी सोर्ने हात, अचेल मात्र माना टिप्छ। कठै! किसान खेती गर्छ, दलाल उस्को खाना टिप्छ।। आखाँसामु एउटा भोको, परेवा डुल्दैछ रन्थनिदै झुक्किएर होला शायद, बालुवाका दाना टिप्छ।। कृत्रिम

गजल हल्लीखल्ली छोटा कदकै, हुन्छ आजभोलि फन्दाभित्र सत्य इमान, रुन्छ आजभोलि पसलबीच नैतिकता छ, भन्छन् अनमोल स्वार्थले नै इन्द्रेणी जाल, बुन्छ आजभोलि बहिरो र अन्धो भयो, दिन अनि रात सत्य

मिलनको गीत   तिमी काँ को म पल्लो पाखाको । लाग्छ मेरो ज्योति हौ आँखाको ।। लुकी छिपी पिरती लाएको । साथ बाँच्ने छ कसम खाएको  ।। जीवन हो रे

  मुखले स्वतन्त्रता बाँड्छ, व्यवहारमा अधीन देखिन्छ चमक ल्याउन खोज्दा पनि मुहार त मलिन देखिन्छ वचन दिन्छ, कसम खान्छ, विश्वास पनि दिलाउँछ कुठाउँमा बकबक गर्छ ठाउँमा स्वरविहीन देखिन्छ आङको लुगाफाटाले

उसले ठूलो काम गर्यो अखबारमा आयो ईलम छोड्यो नेता बन्यो अखबारमा आयो   म छु एउटा बुद्धको कुरो गर्ने अर्को छ ऊ मार्यो काट्यो अनि लुट्यो अखबारमा आयो   वर्षौं

(गीत)   डा. मुकुन्द पथिक कसले गर्यो आकाशमा, कपासको खेती ? हेर्दाहेर्दै नाच्नथाले, राम्राराम्रा केटी । रूप धेरै फेर्न थाल्छन्, बादलुको जात जवानीमा लाग्दो रै’छ, नौलानौला मात कैले सेतो कैले

पवन लामिछानेको चर्तित गजल     देख्नेलाई मात्र झोल, हुन्छ बोत्तलभित्र बुझ्नेलाई पुरै भूगोल, हुन्छ बोत्तलभित्र   जति सुकै कडा बनोस् कानुन- मदिराको हुने बेला सिंगो टोल, हुन्छ बोत्तलभित्र