धन्यवाद दिवस
                                        लालगोपाल सुवेदी
                                 

    खोज्दै  काम र माम सागर  तरी आए  विदेशी जन
    गर्थे  ती मनुवा  हजार  सपना  साकार  पार्ने  मन
    ठन्डी  मौसम त्यो  कठोर महिना दुर्दान्त नोभेम्बर
    कामे थर्थर रे अबोध नर ती  आकाशको मन्तिर ।
                              १
   सेताम्मे भुइँमा विषाद हिउँको साम्राज्य त्यस्तो थियो
    नाड्.गा देह ढले  ,ग़रीब  जनको सेकेर प्राणै लियो
    जाडामा  कपड़ा र बास नहुँदा सारा बिचल्ली  परे
     आएका जन जो थिए  कहरले  आधी त ठाडै मरे ।
                             २
   भन्छन् मानिस आज बोस्टनसँगै त्यो गाउँ ‘प्ले माउथ’
     हाम्रो आदिम कालको गुणकथा  अद्यापि संझाउँछ
     ज्यादै  धार्मिक  भूमिपुत्र जन ती पुर्खा दयालु थिए
      संझी ईश्वर  हेर अन्न कपडा सम्पूर्ण  बाँडी दिए !
                              ३
       लाऊ  अन्न  भनेर उर्वर  हरा  बारी र टारी  दिए
       नौला  सीप दिए  ,लहलहा  ती  स्याउघारी  दिए
       अल्छीका मनका सुसुप्त सपना जागा गराए अनि
      खोले अन्तर-चेत स्वच्छ पसिना हीरा र मोती भनी
                              ४
       आए जो नव -देशमा रहरले ,ती धन्य  साच्चै थिए
       सट्टामा  उपहारमा कुसुमका  झुप्पा गुलाबी  दिए
       चोखो अन्तरबाट  धन्य भनियो सौजन्य  बर्साइयो
       मान्छेका प्रति धन्यबाद  भनिने संस्कार मूर्त्याइयो
                               ५
   यस्तो  उत्तम  भावना  भरिदिने सत्रौँ शताब्दी थियो
     चौथो यो विहिबारको दिन भयो उल्लास आनन्दको
      भन्छन्  राष्टिय  पर्व हो जगतकै ती जर्ज  वाशिंटन
      संझिन्छन् परिवारका  सबजना भेला  भएको क्षण
                                ६
     ठूलो  हो  उपकार निम्ति  मनले आभार छर्ने कला
    यस्तै हार्दिक भाव थप्छ जगमा यो सभ्यताको तला
    साँच्चै जम्छ अमेरिका घरघरै पाक्छन् मिठा व्यन्जन
    पस्केरै  दिन  पाउँदा  सुमनझैँ    उत्फुल्ल बन्ने  मन ।
                              ७
  जन्मेँ हे जननी म पुत्र जगमा , त्यो कोख क्या धन्य छ
   तिम्रै  स्नेह अपूर्व लाग्छ भवमा   सद्भाव  सौजन्य  छ
   हे  पुर्खा  र पिता , सबै गुरुहरू ! मेरो   नमस्कार  छ !
 छन् है धन्य सखी, सुपुत्र , सँगिनी , यो धन्य संसार छ!
                              ८
         (     छन्द :- शार्दूलविक्रीडित  )