फेरि रमाउनु छ…!   मडारिएर एकापसमा बादलका टुक्राहरू ठोक्किँदै निस्किएको बडेमानको आवाजपछि सीमसीम सीमसीम परिरहेको झरीमा ओढेर एउटै बर्सादी छचल्किएको मनको तलाऊमा डुबुल्की मार्दै गरेका यात्राका ती पल ! दबाएर

त्यो दशैँ पो दशैँ   त्यो दशैँ पो दशैँ जुन बेला भदौरे वर्षासँगै को पारिलो घामले दशैँलाई निम्तो दिएझैँ लाग्थ्यो ; अनि तीजताका रातो पहिरनमा महिलाहरूको लर्को देख्दा दशैँको जन्ती

विकास लामो समय र दूरीको चौतर्फी यात्रामा मेरो निश्चल नयनले तिमीसामु त्यस्तो सङ्गम देख्यो, तिमी त भविष्यनिर्माता बनेर आएछौ । समृद्ध स्थिर र समावेशी समाज निर्माणमा सहयोगी जीवनस्तरमा सुधार र

– आऊ हे शुभ्र मोती –   सारा यो सृष्टिमा छन् जति चिज गुणले छन् सबैनै अपूर्ण जस्तै होस् शक्तिशाली तरपनि मुलुकी प्राप्ति मानिन्न पूर्ण । बुझ्दै जाँदा धरामा मनुजमन

प्रीत संप्रेषण   यो मोहरात्रिको निस्तब्ध मध्य प्रहरमा संसार लठ्ठिएर निद्रामा परेका बेला मेरी मायालु लामो लामो सास तानेर मेरा लागि कोल्टे फेर्दै होलिन् , मुटु बेस्सरी बजेको होला, वक्षस्थल

प्रिय तिमी कवि नै बन्नुपर्छ   हिमाललाई पहाडसँग जोड्नुपर्छ तराइमा पैतलाको छाप छोड्नुपर्छ   आफ्नै भाषा, भेष, परिवेशमा रम्नुपर्छ प्रिय तिमी कवि नै बन्नुपर्छ !! प्रिय !! सयपत्रीको मालासँगै गाँसिनुपर्छ  

द्रष्टव्य   द्रव्यपिशाचको अगाडि द्रुत गतिमा दोणाचाल द्रष्टा बनेर, कन्जुसभित्रको शत्रुता परास्त गर्नुछ, दोहोलो पारेर !   त्यो, द्रविभूत मनोभावनालाई हावाको वेगसँगै कुदाउनु त्यसमाथि चम्किला ती दौँतरीसँग डण्डिवियोको, दाउ राखेर